پا برهنه ام

داغ و سرخ

تو عطشي و من بوي نارنج

دور مي شوم از تو

از باقي مانده تو از ديروز

هيچ مي ماند و تو

 و يك صفحه بي من كه ممكن مي شوم بر هيچ . .

چشمانم را که می بندم و تو را تصور می کنم

اخمی ساده  شیرین  صورتی رنگی می شوی

با طعمی به معنای به

دست که می برم

تازه تکه ای از من میشوی

تو در من و من بی تو کلام بی معنی

قصه ای از جنس اشنا

به عمق لبخندی از رود ....

باور نمی کنم که باور نشده ام

زنده زنده با حقیقت قورت داده شدم

ثانیه ثانیه خودم را که مرور می کنم

به عمق کور دلم می رسم

و این یعنی من با سکوت حذف شدن

یک فاجعه بدون اسم

بدون هویت

با یک توهم بی شکل ..

عبور که می کنم از یادت  ** کوچه میشوم بی رنگ

مهتاب دگر آغوش نمی شود بی تو

خاطره ات را ذره ذره آفتاب می کنم ** روزگار غم میشود بر سرم

عشق دیگر من و تو ندارد باور کن  **   دلم را یخ بستم

با لبخندت ابش کن

باور کن این آسمان دیگر با مهتاب نیست ...

قعر يك توهم با خودم غرقم

يك توهم بي صداي بي بو و رنگ

آخرين سيگنال از ضربه هاي بي رحم

بنويس هزار بار بنويس، تو حق ، تو سهم ، تو لايق نيستي

بفهم و بيادبياور كه تو هيچ كدام از اينها نيستي

بنويس : باران بي تو باز مي بارد

باران بي تو لبخند مي بارد

بنويس : تونباشي آفتاب باز هم خواهد تابيد

بنويس : تو نباشي هيچ حادثه اي جز نبودن تو اتفاق نمي افتد

من تا تو فاصله ام 

مرا ببخش

به خاطر ورق ورق لحظه هايي كه برايت مات كردم 

براي تمام سكوت هاي بي حيايي كه حاكم نگاهت كردم 

براي ذره ذره لبخندهايي كه از تو دزديدم

براي شادي هايي كه به رنگ خاكستري كردم

مرا ببخش

براي سايه هايي كه بي هويت بر دلت انداختم

مرا ببخش

. . .

پوچي و نيستي ام

هيچ از آرامش 

اين منم 

پس مرا ببخش ..